49 καινούργιες εμπειρίες πριν κλείσω τα 49 #birthday_post

Μου αρέσουν τα ποστ των γενεθλίων. Συνήθως ή έστω ελπίζω, αρέσουν και σε εσένα μοναδικέ μου αναγνώστη. Oπότε κάθε χρόνο, σκαρφίζομαι μια ιδέα και κάθομαι και γράφω. Πέρσι λοιπόν, αμέσως μετά την ημέρα των γενεθλίων μου, Οκτώβριος του 2019, σκέφτηκα τούτο : θα προσπαθήσω να έχω τουλάχιστον 49 καινούργιες εμπειρίες μέχρι τα επόμενα γενέθλια . και θα τις καταγράφω. Να μου πεις , κάνεις όνειρα χωρίς να έχεις την παγκόσμια έγκριση των μελλούμενων; Δικαίωμα, που να ξέρω τι σοι χρονιά θα μας ξημερώσει το 2020; Αχ που να το ξερα!

Η πανδημία μαζί με την ζωή μας, φυσικά καθόρισε και τις καινούργιες εμπειρίες που με λαχτάρα περίμενα να μου συμβούν . τις ανέτρεψε και τις άλλαξε μέχρι νεοτέρας. Ίσως και για πολύ αλλά ας μην αρχίσω το γενέθλιο ποστ με γκρίνια . οπότε , ξεκινάμε:

17/10/19 το πρώτο μου ποδήλατο. Το πρώτο ολόδικο μου, ολοκαίνουργιο, πιο μούρη από ποτέ, ποδήλατο. Δώρο της αγαπημένης μου κουμπάρας Ε., δώρο γάμου με τον Π. που άργησε να παραδοθεί (είμαστε και οι δυο Ζυγοί οπότε η απόφαση της επιλογής δώρου, δεν ήταν εύκολη απόφαση) και έφτασε ανήμερα της ημέρας των γενεθλίων μου. Το θεώρησα ένα έξτρα μπόνους χαράς και ευτυχίας. Το χάζευα σαν χαζή γιατί όπως όλη η φύση ξέρει, το τρίτο παιδί μιας πολύτεκνης οικογένειας, αργεί να πάρει δικό του ποδήλατο (και δίκη του τσάντα σχολείου και δικό του κρεβάτι και δικό του γραφείο αλλά ας επικεντρωθούμε στο ποδήλατο) και καμιά φορά, φτάνει στα 48 για να το αποκτήσει.
20/10/2019 πρώτη βόλτα με το καινούργιο μου ποδήλατο. Εντάξει, νομίζω ανάλογη χαρά και καμάρι, θα πρέπει να έχουν οι οδηγοί φόρμουλας 1 ξερωγω , όταν δοκιμάζουν αποκλειστικά το καινούργιο , υπερομοντέλο της Φερραρι. Και ούτε μην σου πω, γιατί θεωρώ πως εκείνοι, δεν κατουριούνται πάνω τους από τη χαρά τους. Καμάρι, ανάλογο ύφος και ντύσιμο επαγγελματία ποδηλάτη, κούλνες στην διάθεση και η βόλτα έγινε πραγματικότητα. Πονούσε ο κώλος μου μετά αλλά μείνε στα χαρμόσυνα : πρώτη βόλτα μάδερ φάκερς!!
19/10/2019 έχω φάει μια πετριά με το ράψιμο από μικρή. Θεωρώ πως μου αρέσει, μου αρέσει ντε, αλλά δεν στρώνω τον αυτό που πονούσε στην παραπάνω παράγραφο για να κάτσω να κάνω εξάσκηση. Κάτι από εδώ και από εκεί, κάτι μαθήματα ραπτικής που μένουν συνήθως μισά, κάτι βίντεο στο YouTube που αποθηκεύονται για να μελετηθούν μετά και που το μετά γίνεται ποτέ και κάπως έτσι κυλάει η ραπτική μου εμπειρία και εξοικείωση. Όμως σήμερα, βαράνε τύμπανα ολούθε, έραψα τα πρώτα, από το χεράκι μου, μαξιλαράκια καναπέ. Γιεςςςςςςςςςςςςς! Είχα το ύφασμα, είχα τα μαξιλάρια, έραψα κάλυμμα. Έγιναν ωραία και είμαι περήφανη.
21/10/2019 στο ίδιο μήκος κύματος με πριν και ένεκα που έχω αυτή τη δέσμευση των καινούργιων εμπειριών, αποφάσισα να κάνω μπάρες. Γενικά με τη μαγειρική, καλά τα πάω. Ταΐζω κόσμο από μικρή αλλά δεν με λες και βοηθό σεφ. Κάνω αυτά που χρειάζονται για να ταϊστεί ο κόσμος που μου έχει χρεωθεί σαν μαγείρισσα. Αν με πιάνεις. Αλλά με τη ζαχαροπλαστική είμαι πιο σοβαρή και ακόλουθο συνταγές αλλά δεν εντρυφώ κιόλας. Ξέρω δυο τρεις συνταγές και τις κάνω λούπα οπότε χρειάζεται να κάνω γλυκό. Σήμερα αποφάσισα να κάνω μπάρες. Ένα θα σου πω, δεν είχαν καμία σχέση ούτε στην εμφάνιση μα ούτε στη γεύση με την αρχική συνταγή. Ούτε ο σκύλος δεν λύγισε και δεν ζητιάνεψε ούτε μια φορά για μπουκιά. Κρίμα ρε γμτ
28/10/2019 πρώτη παρέλαση Λυδονιού. Όχι πρώτη φορά στην κυριολεξία. Κάνει κάθε χρόνο γιατί είναι παρελασάκιας και κολαούζος της παρέλασης αλλά είναι η πρώτη φορά , πέμπτη δημοτικού, που κάνει επίσημα και με το νόμο. Και ακόμη και να έχω απαξιώσει όσο δεν πάει τις παρελάσεις , εκείνη η στιγμή που γλυκοχαράζει στο βάθος το παιδί μου και ας το έχω μπερδέψει ωστόσο με άλλα τέσσερα παιδιά γιατί είναι όλα ίδια, η καρδιά μου σκιρτά. Τέλος.
31/0/2019 Λονδίνο. Φιλοξενούμενοι σε αγαπημένους φίλους. Και για πρώτη φορά, στα 48 μου χρόνια, κάνω αυτό που έχω δει εκατοντάδες φορές, σε ταινία. Βόλτα treak or treat. Δυστυχώς για το χαρακτήρα μου, δεν ήρθα προετοιμασμένη και βγήκα απλή και απέριττη. Ενώ η κατάσταση, είναι του more is more. Που επίσης ταιριάζει στο χαρακτήρα μου αλλά ας όψεται το υπέρβαρο στις βαλίτσες και το αυστηρό αγγλικό αεροδρόμιο. Όμως η εμπειρία ήταν απίστευτη και μακάρι να καθιερωθεί και στο Ελλάντα.
09/11/2020 πρώτη φορά σε Irish pub. Ναι, αυτό το γνωστό στο κέντρο της Αθήνας. Για ατομάκια σαν εμένα που δεν αποφάσισαν ποτέ να πάνε μεταπτυχιακά στην Αγγλία, η εμπειρία από μόνη της, ήταν φανταστική. Πετύχαμε και αγώνες αγγλικού ποδόσφαιρου στις οθόνες και ήρθε και έδεσε όλο το σκηνικό. Και ωραίοι άντρες. Το λέω για τις ελεύθερες φίλες που τυχόν τους ενδιαφέρει. Ινμποξ για περισσότερες λεπτομέρειες μαγαζιού :p
12/11/2019 καινούργιο κουτάβι. Οκ, αυτό δεν το ζω για πρώτη φορά. Στην ουσία είναι ο έκτος σκύλος της ζωής μου. Όμως είναι ο πρώτος που θα έχει παρέα. Άρα πρώτη φορά, ιδιοκτήτρια δυο σκύλων παράλληλα. Τώρα που έχει περάσει καιρός και έχει ηρεμήσει η κατάσταση , θα σου πω πως ήταν λάθος μέχρι τώρα που δεν έπαιρνα δυο δυο τα σκυλιά. Όταν ζούσα την αρχή της εμπειρίας θα σου έλεγα μόνο ένα : ΠΟΣΑ ΤΣΙΣΑ ΔΙΑΟΛΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΖΕΨΕΙ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ!
06/12/2019 συνεχίζει ο αγώνας «πώς να γίνεις ζαχαροπλάστης χωρίς να κάψεις ή δηλητηριάσεις το σύμπαν». Σήμερα το μενού έχει μπισκότα με ταχίνι. Για πρώτη φορά. Και γίνονται του ονείρου. Και μπράβο μου. Βέβαια η πρώτη φορά ήταν και η τελευταία γιατί, μην τα ξανάλεμε, είμαι μαγείρισσα της παραγωγής, όχι της ποικιλίας
10/12/2019 πρώτη φορά eLearning μέσω πλατφόρμας. Μου γυάλισε ένα μάθημα και είπα να το παρακολουθήσω. Χωρίς λόγο απλά επειδή μου άρεσε και ήταν και δωρεάν . βέβαια τώρα που το σκέφτομαι, μετά από πανδημίες και καραντίνες, πόσο μπροστά ρε διάολε!
22/12/2019 παγοδρόμιο στο Νιάρχος. Και για πρώτη μου φορά, ας όψεται το τρυπάκι τούτου του άρθρου που είχα στα σκαριά και η επιμονή της φίλης Μ., κάνω skating on ice. Όχι με μεγάλη επιτυχία και οριακά να γίνομαι ρεζίλι στα 10χρονα που με συνόδευαν αλλά το έκανα. Γιεςςςς ξανά!
10/01/2020 πρώτη φορά γυναικολογικό χειρουργείο χωρίς γέννα ή λόγω ατυχούς εγκυμοσύνης. Ναι από αυτά έχω κάνει μπόλικα. Τώρα ήταν η πρώτη ορά, που το γυναικολογικό χειρουργείο ήταν αποκλειστικά για τη γυναίκα που έχει το γυναικολογικό θέμα. Εμένα ντε. Και όλα πήγανε καλά και ευτυχώς είχε καλό ιντερνετ και ξετίναξα το Netflix. Άσε που για τρεις μέρες, χαλάρωσα χωρίς παιδιά, σκυλιά, τσίσα και μαγειρέματα. Και βγήκα και τζετ. Όλα πρίμα.
16/02/2020 πρώτη φορά σε dog park. Με δυο σκύλους. Ο ένας γεννημένος φονιάς και μην του μιλάτε του παιδιού και ο άλλος, πιο κοινωνικός και από τον καλύτερο υποψήφιο δήμαρχο μεγαλούπολης. Άρα, από τη μια χωρίζεις καυγάδες φονιά και από την άλλη, χωρίζεις κουτάβι που έχει αγκαλιάσει και φιλήσει ότι σκυλί παίζει στο πάρκο. Όχι, δεν παραπονιέμαι. Ωραία εμπειρία. Έκτοτε τα πάμε χώρια το καθένα για να μην καεί ο εγκέφαλος
23/02/2020 το Λυδονι θα συμμετάσχει στην τελετή παράδοσης της ολυμπιακής φλόγας (τώρα πλέον θα σου πω, πως όπως ξέρεις, δεν έγινε ποτέ). Και για πρώτη φορά, μπαίνω στο Καλλιμάρμαρο για να δω τις πρόβες της. Οπότε κάνε εικόνα αυτό : είμαι στο Καλλιμάρμαρο, σουρουπώνει, ακούγεται υπέροχη μουσική από τα μεγάφωνα και στο κέντρο του σταδίου, κάνει πρόβες το παιδί μου. Ναι, πλάνταξα στο κλάμα
26/02/2020 η εξάπλωση του Covid 19 που έχει ξεκινήσει από την Κίνα από τον Δεκέμβριο του 2019, έφτασε και στην Ελλάδα. Άρα είναι επίσημο, βιώνω και βιώνουμε για πρώτη φορά, πανδημία. Ξαφνικά από τη λίστα τούτου του ποστ μέχρι όλη η ζωή μας, αλλάζει.
11/03/2020 για πρώτη φορά στην ιστορία της ανήλικης ή ενήλικης ζωής μου, κλείνουν τα σχολεία. Εκείνη η Τρίτη που όλοι την θυμόμαστε, που γυρίζουν τα παιδιά από τα σχολεία και μας ανακοινώνουν πως κάτι συμβαίνει, πως τους είπαν να πάρουν μαζί τα βιβλία τους. Το απόγευμα της ίδιας μέρας, ανακοίνωση της κυβέρνησης μας ενημερώνει πως κλείνουν τα σχολεία για να περιοριστεί η εξάπλωση του ιού που απειλεί τη χώρα μας.
14/03/2020 είναι επίσημο, κλεινόμαστε στα σπίτια μας. Ξεκινά η μακρά πορεία που έχει ένα όνομα που πρώτη φόρα γίνεται καθημερινότητα για την Ελλάδα και παγκοσμίως : καραντίνα και εγκλεισμός στα σπίτια μας #menoumespiti
16/03/2020 κλείνουν τα μαγαζιά λιανικού εμπορίου και γενικά τα εμπορικά μαγαζιά . Για πρώτη φορά όλα. Δεν ξερω πως να διαχειριστώ τη σκέψη των προηγούμενων γενεθλίων για νέες εμπειρίες. Όχι, δεν είχα αυτό κατά νου.
22/03/2020 διάγγελμα του πρωθυπουργού μας ανακοινώνει πως ξεκάνει έξοδος από τα σπίτια μας με αποστολή sms και με αιτιολογία που να είναι ικανή και απαραίτητη για να μπορείς να βγεις από το σπίτι. Μια ένα εποχή που τη ζούμε για πρώτη φορά και επιτέλους οι ιδιοκτήτες σκύλων πανηγυρίζουν γιατί αυτή η καθημερινή και βαρετή διαδικασία της εξόδου του σκύλου για τις ανάγκες του, γίνεται πολύτιμη και δυσεύρετη.
25/032020 πρώτη φορά δεν γίνεται εθνική παρέλαση. Τα είπαμε και πριν, δεν είμαι πλέον των παρελάσεων αλλά, χωρίς παρέλαση; Πρώτη φορά.
Απρίλιος 2020 μια περίοδος που μόνο πρώτες φορές και νέες εμπειρίες έχει. Πρώτη φορά κλεισμένοι στο σπίτι και μόνο στο σπίτι (οι βόλτες των σκύλων που γίνονται με περίσσια λαχτάρα αυτή την περίοδο και οι επισκέψεις στο σουπερ μάρκετ δεν θεωρούνται βόλτα κανονική, τα της παλιάς μας ζωής ) και μόνο οι τρεις μας.
Απρίλιος 2020 τα Skype, ZOOM, What’s app , Messenger και όποιο άλλο app ή πλατφόρμα επικοινωνίας, παίρνουν φωτιά. Για πρώτη φορά, η επικοινωνία γίνεται μόνο μέσω διαδικτύου και πλέον οι αποστάσεις και ο χωρισμός , μοιάζει αβάσταχτος.
Κατασκευές, ζωγραφική, μαγειρέματα, ψωμιά, δουλειές σπιτιού , γυμναστική On line : επιστρατεύονται όλα για να γεμίσει κυρίως ο χρόνος και να ανέβει η διάθεση. Για να έχουμε μια κανονικότητα που έχει εκλείψει. Για να ηρεμήσει αυτό το μούδιασμα της πραγματικότητας που ζούμε. Και ο φόβος. Πρώτη φορά ξυπνάω και κοιμάμαι με έναν πρωτόγνωρο φόβο.
Εργασία από το σπίτι : πρώτη φορά ζούμε τέτοιες καταστάσεις. Εργασία από το σπίτι, όχι απλά επειδή σήμερα κάτι μου έτυχε ή δεν νιώθω καλά και θα κάτσω σπίτι. Εργασία από το σπίτι, σε καθημερινή βάση, με αντίξοες συνθήκες (παιδί στο σπίτι, σκυλιά με ευαίσθητη ουρήθρα, κουτάβι που είναι ξεσαλωμένο και κάνει όλο καταστροφές) και ενδιάμεσα ενημερώσεις για την πορεία του ιού, αγωνία, δυσκολίες με το ιντερνέτ. Πρώτη φορά το σπίτι, γίνεται χώρος εργασίας και τελικά, ίσως μείνει και έτσι για καιρό.
Μάσκες και αντισηπτικά σε καθημερινή βάση: η μάσκα γίνεται αξεσουάρ απαραίτητο και ήρθε και θα μείνει και το αντισηπτικό, αποκτάει οντότητα σε κάθε σημείο του σπιτιού, του αμαξιού, του κρεβατιού, της ζωής μας. Ήρθαν και θα μείνουν κανονικότητα και τα δυο
Γενέθλια σε πυλωτή πολυκατοικίας : έγινε και αυτό. Μετά από 40 χρόνια φιλίας, γενέθλια κολλητής, εμείς στο δρόμο, εκείνη στο μπαλκόνι και να είμαστε καλά και του χρόνου σπίτι μας.
Γενέθλια από ΖΟΟΜ : πρώτη φορά, ζούμε παιδικά πάρτη ον λαιν, παιδιά σβήνουν τούρτες, παίζουν παιχνίδια, γελάνε, παίζουν κρυφτό, παίζουν κούκλες και μπαρμπι και όλα αυτά, όχι δια ζώσης και με επαφή αλλά μέσω μιας οθόνης.
Πάσχα 2020 όχι όπως το ξέραμε με τα αρνιά μας και τα κοκορέτσια μας και 80 ανθρώπους σε έναν κήπο αλλά οι τρεις μας, στο μπαλκόνι του σπιτιού μας. Είπαμε το Χριστός Ανέστη από το μπαλκόνι, ανταλλάξαμε ευχές με τους γείτονες, μοιράσαμε κοκορέτσια και μεζέδες, τόσο μυστικά και με τέτοια προφύλαξη που μόνο οι έμποροι ναρκωτικών θα καταλάβαιναν την μυστικότητα.
Έχω να αγγίξω τη μάνα μου 32 μέρες. Την βλέπω μόνο από το μπαλκόνι και της λέω τα νέα μας. Πρώτη φορά η μάνα μου είναι εδώ, χωρίς να είναι.
04/05/2020 επιτέλους ανοίγουν οι δρόμοι. Νέα κανονικότητα λέει, με όρους και με συγκεκριμένες συνθήκες. Επιστροφή δειλά δειλά στην εργασία και είναι επίσημο, έμεινα σπίτι 53 μέρες καραντίνα. Πρώτη φορά και νέες εμπειρίες είπαμε. Βγαίνω από το σπίτι για πρώτη και ντύνομαι σαν άνθρωπος για να πάω για δουλειά και φοβάμαι. Μούδιασμα. Για μέρες θα έχω μια ταραχή και θα αποζητώ να μπω ξαναγυρίσω στο σπίτι, να χωθώ στη φώλια μου και να κρυφτώ.
18/05/2020 ανοίγουν τα «σύνορα». Τι εννοώ; Μπορείς πια να ταξιδέψεις σε άλλη περιφέρεια και να πας μια εκδρομή. Πάμε στη Ακράτα και πρώτη φορά μου φάνηκε τόσο όμορφη και πολύτιμη.
Μάιος 2020 κάνω πρώτη φορά τόσο νωρίς μπάνιο στη θάλασσα. Εγώ η κρυουλιάρα, που μπαίνω Αύγουστο με καύσωνα και μόνο, βούτηξα με λαχτάρα στο παγωμένο νερό. Και το απήλαυσα. Σαν να ήθελα το νερό, να με ξεπλύνει από όλα όσα ζούμε τους τελευταίους μήνες. Σαν να ήθελα να ξανανιώσω . Ή να νιώσω γενικά. Το έχω ξεχάσει με τέτοιες συνθήκες.
Ιούλιος 2020 πρώτο σαββατοκύριακο τα δυο μας (οκ και ένα σκυλί, το άλλο έμεινε στη γιαγιά) στο σπίτι μας στην εξοχή. Δεν το έχουμε κάνει εδώ και 11 χρόνια και είναι σούπερ απολαυστικό. Ακόμη και δεδομένων των συνθηκών. Και ποτάκια τα δυο μας στο μπαλκόνι, και σεξ και μπάνιο μέχρι όση ώρα και όποτε θέλουμε. Μια εμπειρία και ένα σκ που είχαμε να το κάνουμε καιρό και νιώθει σαν να είναι η πρώτη φορά.
Ιούλιος 2020 πρώτη φορά Λυδονι σε κατασκήνωση για 15 μέρες. Χωρίς επισκεπτήριο (παρά μια φορά , για 10 λεπτά που την είδαμε από τα κάγκελα, σε απόσταση). Δεκαπέντε μέρες που ειχανε παράλληλα και συγχρόνως και χαρά που το παιδί σου μεγαλώνει αλλά και αγωνία και έλλειψη και μοναξιά και ησυχία. Τα είχαν όλα και πέρασαν σχετικά δύσκολα. Ίσως και λόγω συνθηκών και γενικής αγωνίας. Πάντως για πρώτη φορά, ένιωσα πως θα είναι το μετά. Όταν φύγει το παιδί γενικά και το empty nest θα είναι γεγονός.
Αύγουστος 2020 διακοπές μόνοι μας σχετικά (αν εξαιρέσεις μικρές επισκέψεις φίλων και συγγενών): μια πραγματικότητα που με τρόμαζε όταν την σκεπτόμουν αλλά τελικά ήταν ωραία. Είναι και ωραίο αυτό το κλείσιμο, ο περιορισμός από πολλές κοινωνικές συναναστροφές. Σου δείχνει την ουσία, το κουκούτσι αυτών που κανείς και βιώνεις.
08/08/2020 πρώτο μπάνιο σε ποτάμι και σε καταρράκτη . συγκλονιστικό , ανεπανάληπτο, υπέροχο αίσθημα. Αυτό το παγωμένο νερό, πόσο παγωμένο νερό παναγία μου και αυτή η καθαρότητα του νερού. Και η φύση γύρω. Η ησυχία του βουνού. Πρώτη φορά και αξέχαστη εμπειρία.
Πρώτη φορά και ακόμη και σήμερα που το έχω συνηθίσει, με ενοχλεί. Δεν χαιρετάς πελάτες ή γνωστούς που σε συστήνουν ή συναντάς. Δεν φιλάω φίλους όταν τους βλέπω, δεν αγγίζω κόσμο που είχα συνηθίσει να αγγίζω κάθε που τους μιλούσα. Πρώτη φορά είσαι δίπλα μα τόσο μακριά.
Σεπτέμβριος 2020 έναρξη σχολείων. Μούδιασμα, αγωνία, άγχος. Όχι όπως άλλες φορές, άγχος αλλά με χαρά. Άγχος με φόβο. Μαζεμένα ψώνια και λιτά. Με φόβο και αυτά και με ένα αίσθημα ματαίωσης και προσμονής του κακού. Πρώτη φορά ανοίγουν τα σχολεία και νιώθω απαισιόδοξα και στέρηση χαράς.
07/10/20 πρώτη φορά γενέθλια Λυδονιού χωρίς τυμπανοκρουσίες του παρελθόντος και χωρίς πάρτι και χαμό. Λιτά με πέντε φίλες και όσο πιο προσεκτικά γίνεται. Ευτυχώς τα παιδιά σου δίνουν χαρά και ανταλλάσουν αγάπη, σε όποιες συνθήκες και αυτό είναι μάθημα και ελπίδα. Κυρίως ελπίδα.
15/10/2020 επιστροφή στα μαθήματα θεάτρου. Με φόβο και αυτά και χωρίς να αγκαλιάσω και φιλήσω τους αγαπημένους μου συνοδοιπόρους που τόσο μου έλειψαν. Χωρίς το χαβαλέ του μαθήματος, τα γέλια και τα ποτάκια μας . με μάσκες και ο καθένας μόνος του στις σκέψεις του, μια άλλη εμπειρία που δεν είχα λαχτάρα να την ζήσω αλλά έτυχε.
17/10/2020 δικά μου γενέθλια και κλείσιμο κύκλου εμπειριών της χρονιάς που προηγήθηκε. Πέντε φίλοι, τόσους ήθελα τελικά και σβήσιμο μιας τούρτας , ένα βήμα πριν το μισό αιώνα. Υπόσχεση πως του χρόνου, στο μισό αιώνα ζωής , θα είμαστε όλοι καλά και θα γινει εκείνο το πάρτι που λαχταράμε. Το βράδυ των γενεθλίων μου, λίγο πριν κοιμηθώ , ένιωσα πως ίσως αυτό το φετινό πάρτι ήταν αυτό ακριβώς που μου ταιριάζει τελικά. Λίγοι, καλοί και αγαπημένοι.

Δεν κατόρθωσα να μαζέψω 49 καινούργιες εμπειρίες τελικά. Προσπάθησα να βρω και άλλες αλλά όλες είχαν σχέση με την παράνοια και την όχι κανονικότητα που ζούμε. Και δεν άντεχα να γράψω κι άλλα, γεμάτα φόβο και αγωνια. Γιατί εγώ, σαν άνθρωπος, θέλω να εστιάζω στη χαρά και στην ελπίδα. Και φέτος δεν την είχαμε με μεγάλες δόσεις. Όμως αυτό που θέλω να μείνει και αυτό που εύχομαι για κάθε επόμενα γενέθλια και χρονιές, είναι πως αρχικά μετράει κυρίως το πόσο επόμενες χρονιές έχεις. Το πόσο μακριά θα πάει αυτή η βαλίτσα, πάντα με υγεία και χαρές. Και πως οι καινούργιες εμπειρίες, είναι πάντα εκεί και σε περιμένουν . Κάποιες μικρές, κάποιες ασήμαντες , κάποιες σπουδαίες. Όμως όλες, καλές ή κακές, βάζουν ακόμη λιθαράκι στη ψυχοσύνθεση αυτού του κορμιού που ο καθένας μας κουβαλάει μέχρι να κλείσει τα ματιά.

Κάνε τες να μετράνε. Κάνε τες πολύχρωμες ακόμη και όταν είναι γκρίζες και μουντές.

Ζήσε τες μέχρι το μεδούλι τους και απόλαυσε τες. Σε όποιες συνθήκες.

❤

*Ήμουν λαλίστατη αλλά μιλάμε για μια πρωτόγνωρη χρονιά. Δείξε κατανόηση.

** Άκου αυτό. Θα είναι πάντα το τραγούδι που ίσως με ακουμπάει περισσότερο από όλα . γιατί πιστεύω τόσο στην ατομική μας ενέργεια.

***Ακολουθούν εικόνες από αυτην την περίεργη χρονιά.